Sławik Franciszek (ur. 3 III 1917 Mszana – zm. 15 I 1980) – uczestnik kampanii wrześniowej 1939 r., więzień obozów jenieckich.

Absolwent Szkoły Powszechnej w Mszanie i Państwowego Gimnazjum w Żorach, gdzie w 1938 r. zdał maturę. Harcerz.

Od 30 IX 1938 r. pełnił służbę wojskową jako strzelec w Dywizyjnym Kursie Podchorążych Rezerwy Piechoty 21 DPG w Cieszynie. Kurs ukończył w czerwcu 1939 r. awansem na kaprala z tytułem podchorążego rezerwy. W lipcu przebywał na obozie letnim podchorążych w Hermanicach, po czym zgłosił się na tzw. praktykę wojskową do III batalionu 3 Pułku Piechoty Strzelców Podhalańskich w Boguminie. Pod koniec sierpnia ze swoim plutonem został skierowany do budowy fortyfikacji w rejonie Bożej Góry. Jego szlak bojowy wiódł przez Pszczynę, Oświęcim, Kraków aż po Tomaszów Lubelski, gdzie trafił do niewoli niemieckiej. Spędził w niej 6 lat. Po wyzwoleniu wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych.

Po zakończeniu wojny podjął studia medyczne na uniwersytecie w Göttingen. Był członkiem Bratniej Pomocy Studentów Polaków. Jednak już w 1946 r. powrócił do Polski. Stawiane mu trudności w podjęciu studiów zmusiły go do pracy w spółdzielczości.

Źródła:

• archiwum rodzinne Tadeusza Sławika.
• informacje pozyskane z Muzeum 4 Pułku Strzelców Podhalańskich w Cieszynie.
• „Przegląd Jastrzębski” nr 34 z IX 2006 r.