Piksa Rudolf (ur. 13 II 1895 Szeroka – IV 1940 Kalinin) – powstaniec śląski, funkcjonariusz policji, ofiara mordu katyńskiego.

Urodził się 13 lutego 1895 r. w Szerokiej jako syn Jana i Katarzyny Nowak. Po ukończeniu szkoły ludowej pracował w kopalni. Ożenił się z Florentyną Michalską z Jastrzębia-Zdroju, tak jak on uczestniczką powstań śląskich. Po 1922 r. wstąpił do Policji Województwa Śląskiego. W 1926 r. ukończył kurs przodowników PWŚ w Królewskiej Hucie. Służbę pełnił kolejno w Puńcowie, Zebrzydowicach, Ogrodzonej, a później w Orłowej i Nowym Boguminie na Zaolziu. Za męstwo w walce z przestępcami otrzymał od premiera Krzyż Zasługi.

1 września 1939 r. wraz z bogumińskimi policjantami wyruszył na wschód. Trafił do obozu w Ostaszkowie, skąd w kwietniu 1940 r. został wywieziony do siedziby NKWD w Kalininie (wpisany na listę NKWD pod nr 045/2 z 22 kwietnia 1940 r.). Tam rozstrzelany i pochowany w zbiorowej mogile w lesie niedaleko Miednoje.

Miał dwoje dzieci: Irenę (ur. 1927) i Witolda (ur. 1934).

Źródła:

• J. Delowicz, Śmierć przyszła wiosną, Żory 2000.
• J. Delowicz, Żołnierze III Powstania Śląskiego, Żory 2011.