Krzewicki Józef (ur. 17 XII 1906 – zm. 15 X 1993 Gdańsk) – żołnierz Wojska Polskiego, uczestnik bitwy o Bożą Górę.

Urodził się 17 grudnia 1906 r. Po zakończeniu nauki rozpoczął czynną służbę wojskową w 80 Pułku Piechoty w Słonimiu. W następnym roku ukończył Dywizyjny Kurs Podchorążych Rezerwy 20 DP przy 79 Pułku Piechoty i awansował na kaprala. W grudniu tego roku został przeniesiony do Brygady Kawalerii w Baranowiczach z przydziałem do 26 Pułku Ułanów, w którym został podoficerem służby stałej. W maju 1929 r. ukończył Szkołę Podoficerów zawodowych i chorążych z awansem na plutonowego. We wrześniu został przyjęty do Szkoły Podchorążych dla Podoficerów Zawodowych w Bydgoszczy, którą ukończył we wrześniu 1938 r. z awansem na podporucznika i przydziałem do 3 Pułku Ułanów Śląskich w Tarnowskich Górach.

W sierpniu 1939 r. został dowódcą 3 plutonu 3 szwadronu w Pszczynie. 1 września walczył wraz ze swym szwadronem na Bożej Górze pod Jastrzębiem. Dowodził ostatnią sekcją ułanów, która opuściła miejscowość ze wzgórza 282. Postrzelony przez niemiecki pojazd pancerny stracił konia, a następnie został postrzelony w udo przez miejscowego Niemca. Dzięki pomocy tutejszych Polaków dotarł do Krakowa, gdzie przebywał w szpitalu do grudnia. W sierpniu 1940 r. został schwytany podczas łapanki na dworcu w Częstochowie i wywieziony na roboty przymusowe do Austrii.

Do kraju powrócił w lipcu 1945 r., a w grudniu tego roku przeniósł się do Gdańska. Pracował jako robotnik portowy i jako portier w gdańskiej „Amadzie”, nieco później także jako pracownik umysłowy. W 1950 r. otrzymał wypowiedzenie. Pracował prywatnie, a następnie zatrudnił się w „Centro-farmie”, zaś od 1968 r. w „Energoaparaturze”. W 1971 r. przeszedł na emeryturę.

Był członkiem Związku Inwalidów Wojennych i ZBoWiD. Zmarł 15 października 1993 r. w Gdańsku i został pochowany na cmentarzu Łostowickim.

Źródła:

• M. Mosz, Pszczyńscy ułani: Józef Krzewicki, „Biuletyn Galerii Historii Miasta” nr 3 (41) z IX 2016 r.