Koppel Rufin (ur. 3 XII 1898 Bzie Zameckie – zm. 8 XII 1988 Gehrden) – artysta, rzeźbiarz, malarz

Rufin Klaus Koppel urodził się 3 grudnia 1898 r., w Bziu Zameckim w rodzinie Teofila i Marii z d. Winkler. Jako osoba muzycznie utalentowana (grał na skrzypcach, klarnecie i innych instrumentach dętych), chciał zostać zawodowym muzykiem. Niestety w czasie  pierwszej wojny światowej został ranny (prawa dłoń została przestrzelona na wylot), co pokrzyżowało te plany. Dzięki wrodzonemu talentowi artystycznemu rozpoczął studia w Szkole Rzemiosła Artystycznego we Wrocławiu. Od 1925 r. pracował jako grawer i projektant w Zakładzie Graweru Artystycznego Huty Szkła Kryształowego Franza Wittwera w Polanicy-Zdroju (Altheide-Bad) . Razem z nim pracował inny znany artysta – Konrad Tag. Dzięki zaprojektowanej przez Koppela kolekcji „Wenecja”, która do dziś jest ceniona i poszukiwana, firma stała się sławna na całym świecie. Na potrzeby uzdrowiska w Polanicy projektował prospekty reklamowe, a także stworzył zdrój wody mineralnej dla pijalni Domu Zdrojowego. Pod koniec lat 20. został członkiem nowo założonego „Cechu Artystów Hrabstwa Kłodzkiego”. Brał udział w wystawach we Wrocławiu, Kłodzku i Polanicy, a następnie wraz z żoną i innymi osobami organizował kolejne imprezy kulturalne m. in. wystawiono oratorium „Stworzenie Świata” Józefa Haydna z udziałem orkiestry i solistów z Wrocławia. W ramach działalności wzbogacającej życie kulturalne Polanicy powołano także amatorski zespół teatralny.

W 1938 r. podjął pracę jako pierwszy rysownik w Zakładach Szkła Kryształowego w Jeleniej Górze. Pomimo przeprowadzki jego dom w Polanicy pozostał w rękach rodziny do końca wojny. Wiosną 1945 r. został wcielony do Wehrmachtu w Kłodzku. Z powodu zbliżającego się frontu jego rodzina powróciła do swojego domu w Polanicy. Na dwa tygodnie przed zakończeniem wojny trafił na front i dostał się do rosyjskiej niewoli na trzy i pół roku. Zdolności artystyczne pozwoliły mu przetrwać ten okres. Rosyjscy oficerowie zlecali mu malowanie i rysowanie portretów i innych rzeczy, za co dostawał dodatkowe racje żywnościowe, którymi dzielił się ze współwięźniami. W 1946 r. jego żona Charlotte wraz z córkami została wydalona do brytyjskiej strefy okupacyjnej w Niemczech Zachodnich. Rufin Koppel powrócił z niewoli w grudniu 1948 r. i spotkał się ze swoją rodziną w Hildesheim. Zaangażował się także w odbudowę Zakładów Szkła Kryształowego Jelenia Góra Sp. z o. o. należących do firmy Stinnes/Ruhrglas w Essen-Karnap, gdzie pracował do 1963 r. jako projektant-grafik.

W wolnym czasie malował akwarele i obrazy olejne, zarówno w domu jak i podczas podróży po Niemczech, Francji i Włoszech. Tworzył także rzeźby z gliny i klinkieru. Częstym dziełem jego rąk były także Krucyfiksy i Madonny, a jedna z jego figur znajduje się w kaplicy kościoła parafialnego św. Marii w Essen-Karnap. Był także współzałożycielem „Wolnego Cechu Artystów Zagłębia Ruhry” w Essen, który obecnie nosi nazwę „Cech Artystów Esslingen”. Jego prace znalazły się na wystawach w Essen, Düsseldorfie czy Oberhausen, gdzie swoje dzieła wystawiały także jego córki – Renata i Uta. W 1969 roku zamieszkał w Gehrden koło Hannoveru, w pobliżu rodziny swej najstarszej córki – Sylwii. Zmarł 8 grudnia 1988 r., pięć dni po swoich 90 urodzinach.
   

Źródła:

• Koppel U. „Rufin Klaus Koppel – malarz & rzeźbiarz z Polanicy”, folder z wystawy 2004.
• Mazur D. „Rufin Klaus Koppel – artysta rodem z Bzia”, Biuletyn GHM nr 1 (31) marzec 2014.