Horak Gerard (ur. 19 II 1931 Katowice-Załęże – zm. 8 VI 2015) – dyrektor śląskich kopalń, dyrektor Rybnickiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego.

Syn Roberta i Marii Bronder. Absolwent liceum górniczego w Katowicach i Politechniki Śląskiej. Z górnictwem związany od lat szkolnych. Początkowo pracował w KWK „Kleofas” i KWK „Wujek”. Następnie był inspektorem w Okręgowym Urzędzie Górniczym w Katowicach, a po uzyskaniu tytułu inżyniera podjął pracę w KWK „Wirek” w Rudzie Śląskiej, gdzie przeszedł kolejne szczeble kariery aż do funkcji naczelnego inżyniera. W międzyczasie uzyskał tytuł magistra, zaś w 1964 r. obronił doktorat (temat pracy doktorskiej: „Techniczno-ekonomiczne warunki eksploatacji grubych pokładów węgla kamiennego” – w 1966 r. dysertacja ukazała się drukiem). Po uzyskaniu doktoratu był naczelnym inżynierem w kopalni „Radzionków”, a następnie pełnił funkcję dyrektora – kolejno w kopalniach: „Pokój”, „Miechowice”, „Siemianowice”.

Jesienią 1976 r. objął funkcję naczelnego dyrektora Rybnickiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego. Jednocześnie był pełnomocnikiem ministra górnictwa ds. odmetanowania kopalń. W kwietniu 1982 r. przeszedł na górniczą emeryturę, jednak wkrótce wrócił do zawodu, by objąć funkcję wiceprezesa Wyższego Urzędu Górniczego. Od 1984 r. był głównym inżynierem ds. tąpań w KWK „Dymitrow”, gdzie pracował do przejścia na emeryturę w 1990 r.

Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy II kl., Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Srebrną i Złotą Odznaką Racjonalizatora Produkcji, odznaką „Zasłużonemu w rozwoju województwa katowickiego”.

Od 1976 r. aż do śmierci w 2015 r. mieszkał w Jastrzębiu-Zdroju.

Źródła:

• informacje od rodziny Horaków.
• M. Boratyn, Jastrzębski życiorys: Gerard Horak, „Biuletyn Galerii Historii Miasta” nr 4 (30) z XII 2013 r.
• „Nasze Problemy” nr 14 z 16-30 IX 1976 r.