Manfred Niezgoda (ur. 20 IX 1944 r. w Jastrzębiu-Zdroju) – muzyk jazzowy (trębacz, puzonista wentylowy) i pedagog.

Manfred Niezgoda pierwsze lekcje gry na trąbce pobierał od swojego ojca (również muzyka). Później kontynuował naukę w szkołach muzycznych w Rybniku i Katowicach. W 1960 r. dołączył do jazzowego bandu Czesława Gawlika. Z zespołem Gawlika grał do roku 1968, uczestnicząc w tym czasie w licznych festiwalach, m.in.: Jazz Jamboree w Warszawie, festiwalu bałtyckim w Rostocku, konkursie muzyki jazzowej w Sofii. W drugiej połowie lat 60-tych współpracował z kilkoma zespołami: zespołem tradycyjnym Zygmunta Wicharego, orkiestrą Henryka Debicha i Ireneusza Wikarka, a także z zespołem jazz-rockowym „Bizony”. Od 1971 r. grał w międzynarodowym big-bandzie w Casino De Liban w Bejrucie. Jednak z powodów politycznych po kilku latach musiał wrócić do Europy. Osiedlił się w Monachium. Tam został członkiem big-bandów Maxa Gregera, Hugo Strassera i Duško Gojkoviča. W tym czasie cieszył się pozycją jednego z najlepszych trębaczy w Europie Zachodniej. Był zapraszany do orkiestr w Szwajcarii, Austrii i Holandii. Podjął się również pracy nauczyciela – uczył gry na trąbce w szkole muzycznej w Eding.

Źródła:

• Cz. Gawlik, A. Małecka. Jazz w Rybniku. Rybnik 2014 r.