Pochwacie

Przysiółek przynależny do Jastrzębia Górnego. Około 1700 r. była w tym miejscu posiadłość Wawrzyńca Guznara, potomka zubożałego szlacheckiego rodu, który jedynie tę posiadłość miał na własność. Posiadłość, z której odprowadzano dziesięcinę w wysokości 2 wiertli żyta i tyle samo owsa, była tak mała, że nie mogła równać się z rolą siodłaczą. Na początku XVIII w. dominium Jastrzębia Górnego podzieliło zimię „na pochwaciu” pomiędzy czterech chałupników, którymi byli: Wawrzyniec i Jan Guznar (synowie Wawrzyńca Guznara), Jerzy Żwacik i Bartłomiej Szajer. Dziesięcinę przynależna proboszczowi przejęło na siebie dominium Jastrzębia Górnego, którego właścicielem w 1727 r. był Gustaw Tschammer. Odtąd już tylko chałupnicze osiedla tam się znajdowały.

Przysiółek ten zawsze był integralną częścią dóbr Jastrzębia Górnego. Nazwa pochodzi prawdopodobnie od nazwiska pierwszego tam gospodarza. Tym gospodarzem był niejaki Pochwat, który jest wymieniany m. in. w 1734 r. (Michał Pochwacz), a w 1739 r. zmarła w wieku 70 lat zagrodniczka, rodzona Pochwatkówna, więc to nazwisko istniało już ok. 1669 r.

Źródła:

• Siemko P., Rody rycerskie z terenu Jastrzębia i okolic, Jastrzębie-Zdrój 2003 r.
• Musioł L., Kronika parafii św. Katarzyny w Jastrzębiu Górnym, Jastrzębie Górne 1957. (z późniejszymi zapiskami)