Erwin Mecha (ur. 14 VIII 1906 Chorzów – zm. 30 VIII 1993 Chorzów) – instruktor sportowy, zasłużony dla turystyki i krajoznawstwa

Właściciele Jastrzębskiego uzdrowiska w celu spopularyzowania swojego kurortu organizowali różnego typu imprezy sportowe, które miały na celu przyciągnąć większą liczbę gości. W tym celu nieodzownym było ściągnięcie do Jastrzębia odpowiedniej osoby, która podjęłaby się organizacji zawodów sportowych. Strzałem w dziesiątkę okazało się powierzenie tej funkcji Erwinowi Mecha. Prawdopodobnie momentem, który zapoczątkował jego pracę w Jastrzębiu był kurs narciarski jaki zorganizowano w „Perle Uzdrowisk Śląskich” w dniach od 25 do 31 grudnia 1931 r. Jak podała „Polska Zachodnia” zapowiadając to wydarzenie: „Na przeprowadzenie kursu zaangażowano instruktora narciarza p. Erwina Mechy, kierownika pierwszej szkoły narciarskiej w Ustroniu. Wyniki szkolenia osiągnięte przez p. Mechę są najlepszą rękojmią, że każdy uczestnik skończy kurs z zadowoleniem”. Od tego momentu prawie wszystkie wydarzenia sportowe były organizowane pod okiem instruktora sportowego Erwina Mechy.

Z Chorzowa do Jastrzębia…

Erwin Mecha przyszedł na świat 14 sierpnia 1906 r. w Chorzowie (Królewska Huta), w rodzinie Stanisława i Marty z domu Smuda. Po ukończeniu szkoły podstawowej i uzyskaniu średniego wykształcenia w szkole o profilu matematyczno-przyrodniczym rozpoczął pracę zawodową w Hucie Królewskiej w Chorzowie (później Huta Kościuszko), gdzie należał do organizacji pod nazwą „Afa Bund” – Allgemeiner Freier Angestellten Bund (Powszechny Wolny Związek Pracowników Umysłowych). Jako miłośnik sportu i obcowania z naturą podjął także pracę instruktora sportowego. Jak już wspomniałem, w 1931 r. piastował stanowisko kierownika szkoły narciarskiej w Ustroniu. Po przeprowadzce do Jastrzębia-Zdroju został zatrudniony jako kasjer w miejscowym Urzędzie pocztowo-telegraficznym, pracując także jako instruktor sportowy. Jego mieszkanie znajdowało się w tzw. „Szwajcarce”, która niestety nie przetrwała do naszych czasów. Dzięki jego zaangażowaniu rosła ranga organizowanego od 1932 r. turnieju o mistrzostwo Jastrzębia-Zdroju w tenisie ziemnym. Angażował się także w zorganizowanie otwarcia toru łyżwiarskiego na stawie w Jastrzębiu Dolnym w 1934 r. oraz innych imprezach sportowych jakie miały miejsce w Jastrzębiu w okresie międzywojennym. Mecha nie ograniczał się jedynie do organizacji. Sam wielokrotnie brał udział w zawodach sportowych odnosząc w nich większe lub mniejsze sukcesy. Był także reprezentantem Jastrzębskiego Klubu Tenisowego w rozgrywkach tenisowych o mistrzostwo Śląska. Pływanie, tenis, łyżwy, szermierka – dyscyplina nie miała znaczenia. Startował we wszystkich. Jednak najbliższe jego sercu były narty. W 1932 r. na łamach „Polonii” ukazał się jego krótki artykuł zatytułowany „Gimnastyka celowa narciarza – biegi długie”, w którym opisał w 13 punktach letni trening długodystansowca, mający na celu przygotowanie do sezonu narciarskiego. Do czasopism przesyłał także wyniki poszczególnych zawodów organizowanych w Jastrzębiu. Jego dobra organizacja była niejednokrotnie chwalona na łamach prasy. W 1936 r. objął posadę sekretarza w Dyrekcji Zdrojowej, a wiosną 1939 r. został zatrudniony jako księgowy w sanatorium im. Józef Piłsudskiego. Wybuch II wojny światowej zahamował działalność sportową Erwina Mechy w Jastrzębiu.

…i z Jastrzębia do Chorzowa

Po wojnie pracował jako samodzielny księgowy w Rybnickim Zjednoczeniu Przemysłu Węglowego. W 1946 r. został przeniesiony do Zjednoczenia Przemysłu Węgla Brunatnego w Żarach, gdzie pracowała jako zastępca głównego księgowego do 1950 r. W tymże roku nastąpiła decentralizacja przedsiębiorstwa i Erwin Mecha trafił do pracy w Kopalni Węgla Brunatnego „Turów” w Turoszowie, gdzie przez 4 lata pełnił funkcję głównego księgowego. W tym czasie mieszkał w Bogatyni k/ Zgorzelca. Ostatecznie powrócił do rodzinnego miasta Chorzowa, co miało miejsce w 1954 r. Podjął pracę w Przedsiębiorstwie Ciężkiego Sprzętu Budowlanego Budownictwa Węglowego w Świętochłowicach na stanowisku kierownika działu finansowego. Będąc prezesem Zakładowego Koła PTTK zaangażował się w remont wydzierżawionego przez przedsiębiorstwo schroniska pod Kopą Biskupią w Górach Opawskich, którego został kierownikiem. Pracował na tym stanowisku przez dwa lata, od otwarcia DW „Ślązaczka” w czerwcu 1957 r. do czerwca 1959 r., kiedy to powrócił do pracy w PCSBBW, które z czasem zostało przeniesione do Tychów. W czasie pełnienia funkcji kierownika schroniska wyznaczył kilka tras turystycznych i narciarskich w rejonie Biskupiej Kopy, aby ściągnąć większą liczbę turystów z Górnego Śląska. Była także znakarzem tych tras. Opracował również „Przewodnik turystyczny Kopa Biskupia na szlaku turystycznym Prudnik Pokrzywna Głuchołazy”, który jednak nie ukazał się na rynku wydawniczym. W 1965 r. został wybrany jak sekretarz ekonomiczny Konferencji Samorządu Robotniczego w PCSBBW w Tychach. W 1972 r. przeszedł na emeryturę, oddając się swojej pasji. Nie należał do żadnej partii, a swój czas poświęcał fotografii i krajoznawstwu. Zmarł 30 sierpnia 1993 r.

Życie rodzinne

Żoną Erwina Mecha była urodzona 20 października 1910 r. w Świętochłowicach Stanisława Dudek, córka artysty rzeźbiarza Ludwika Dudka z Moszczenicy Śl. Ślub cywilny odbył się w Jastrzębiu-Zdroju 22 grudnia 1935 r., natomiast ślub kościelny miał miejsce 26 grudnia tegoż roku w kościele parafialnym w Istebnej. Tam też odbyło się wesele w gospodzie „U Ujca”. Mieli jedną córkę Barbarę, która urodziła się w 1953 r. w Bogatyni.

Zasłużony dla turystyki i krajoznawstwa

Swoją działalność turystyczną rozpoczął w 1930 r. wstępując do Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego (nr leg. 18151/2579 – do tego samego towarzystwa należał współwłaściciel jastrzębskiego uzdrowiska Mikołaj Witczak, co mogło mieć wpływ na dalsze losy Erwina Mechy). Lata 30. spędził w Jastrzębiu-Zdroju dbając o organizację zawodów sportowych, samemu pozostając aktywnym sportowcem. W 1952 r. wstąpił do Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego (nr leg. 671715). Przez ponad 17 lat pełnił funkcję prezesa zakładowego koła PTTK (1954-1972). Równolegle działał w chorzowskim oddziale PTTK, w którym pełnił funkcję przewodniczącego komisji narciarskiej oddziału (pierwszym przewodniczącym tej sekcji był pochodzący z Jastrzębia Feliks Cnota – ojciec aktora Jerzego Cnoty). Od 1970 r. do 1976 r. przewodniczył komisji rewizyjnej oddziału. Piastował także stanowisko przewodniczącego sądu koleżeńskiego oraz zastępcy przewodniczącego komisji krajoznawczej. W 1979 r. założył komisję fotografii krajoznawczej. W latach 1988-1992 był przewodniczącym Komisji Historii i Tradycji przy chorzowskim PTTK. Posiadał uprawnienia: instruktora narciarskiego Polskiego Związku Narciarskiego, przodownika Górskiej Odznaki Narciarskiej oraz przodownika Górskiej Odznaki Turystycznej na Beskidy Zachodnie (nr 1210 z 1957 r.). Był honorowym przodownikiem GOT (nadany 10 kwietnia 1983 r.), Organizatorem Turystyki (od 1963 r.), Społecznym Opiekunem Zabytków (od 1967 r.), instruktorem fotografii krajoznawczej PTTK (od 1979 r.). Odznaczony m.in. Złotą Odznaką PTTK (nadana w 1966 r.), odznaką „Za zasługi dla turystyki i krajoznawstwa”, Złotą Honorową odznaką PTTK, Złotą Odznaką Zasłużony Działacz Turystyki (nadana w 1975 r.), Złotą Odznaką Fotografa Krajoznawcy (nadana w 1989 r.) oraz Złotą Odznaką Zasłużony dla Rozwoju woj. katowickiego (nadana w 1985 r.). Uchwałą z 20 grudnia 1983 r. Zarządu Wojewódzkiego PTTK w Katowicach został wpisany do Księgi Zasłużonych Działaczy PTTK Województwa Śląskiego.

Źródła:

• Informacje przekazane przez Ireneusza Jaworskiego
• Informacje przekazane przez Adama Lapskiego (PTTK Chorzów)
• „Polska Zachodnia” 1931-1938.
• „Polonia” 1932-1938.
• „Ilustrowany Kurier Codzienny” 1933.
• „Siedem Groszy” 1934-1938.
• „Tygodnik Prudnicki” 2011.
• http://slaskie.pttk.pl/
• http://chorzow.pttk.pl/
• http://www.glucholazy.info/artykuly/odbudowa-schroniska-na-kopie-biskupiej.php